Als het om Bonaire, Sint Eustatius en Saba gaat regeert Schraalhans in Den Haag

Bonaire, Sint Eustatius en Saba horen er helemaal bij, wordt in politiek Den Haag keer op keer benadrukt als de eilanden zich weer eens (vaak terecht) achtergesteld voelen bij gemeenten in Europees Nederland. Vooropgesteld: op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, huisvesting, sociaal-maatschappelijke voorzieningen en veiligheid zijn de BES-burgers sinds 10-10-10 heel wat beter af dan hun voormalige landgenoten op Curaçao, Aruba en Sint Maarten. De coronacrisis onderstreept dat nog eens: het noodpakket dat de regering voor het bedrijfsleven en burgers op het vasteland hanteert, geldt – weliswaar aangepast aan de lokale omstandigheden, maar onverkort – ook voor Caribisch Nederland.

Toch zijn er nog wel degelijk terreinen waarop de inwoners van de bijzondere gemeenten Bonaire, Sint Eustatius en Saba stiefmoederlijk worden bedeeld. Den Haag voert dan vaak aan dat niet alle achterstanden in één keer kunnen worden weggewerkt. Maar dat excuus gaat niet op bij bijvoorbeeld het besluit van het kabinet-Rutte om zorgpersoneel dat het land – veelal met gevaar voor de eigen gezondheid – door de eerste coronabrand heeft geholpen als bedankje een bonus van duizend euro te schenken.

Een mooie geste, maar de glans is er snel af: Fundashon Mariadal heeft van het ministerie te horen gekregen dat de regeling uitsluitend voor Europees Nederland bedoeld is. Alsof de zorgprofessionals op Bonaire, Sint Eustatius en Saba niet in de vuurlinie hebben gestaan en nog steeds staan. In absolute zin mag het dan naar landelijke maatstaven om geringe aantallen ziekenhuis- en IC-opnames gaan, van artsen en verpleegkundigen werd minstens een even grote inzet gevergd. Vanwege de kleinschaligheid zijn de omstandigheden bovendien zeker zo lastig.

Minister van Financiën Wopke Hoekstra heeft eerder gezegd dat de zakken van de rijksoverheid diep genoeg zijn om het land overeind te houden, zelfs als daar 90 miljard euro voor nodig is. Maar kennelijk zijn die zakken niet diep genoeg om zorgpersoneel in het Caribisch landsdeel dezelfde blijk van waardering te gunnen als hun collega’s in het Europees landsdeel. Daarmee bespaart de regering zich toch mooi dertig-, misschien veertigduizend euro…