Kamer: Geen geld naar Curaçao, Aruba en Sint Maarten zonder strenge voorwaarden

Kamer: Geen geld naar Curaçao, Aruba en Sint Maarten zonder strenge voorwaarden

Den Haag – De Tweede Kamercommissie voor Koninkrijksrelaties debatteert op dit moment met staatssecretaris Raymond Knops (BZK) over het aanbod van Nederland om Curaçao, Aruba en Sint Maarten met nieuwe leningen van vele honderden miljoenen door de coronacrisis te helpen.

Alle (aanwezige) fractiewoordvoerders vinden het gerechtvaardigd dat Nederland strenge voorwaarden stelt, inclusief toezicht door een door Nederland te vormen hervormingsentiteit die er voor moet zorgen dat het Nederlandse belastinggeld ten goede komt aan de burgers en niet in de verkeerde zakken verdwijnt. Chris van Dam (CDA), Antje Diertens (D66), Nevin Özütok (GroenLinks) en Attje Kuiken (PvdA) drongen er wel bij Knops op aan zich in te spannen om consensus met de landen te bereiken.

André Bosman (VVD) en Ronald van Raak (SP) haalden snoeihard uit naar de politici in de Caribische landen die in hun ogen meer met hun eigen belang dan met dat van hun bevolking bezig zijn. Zij wezen daarbij onder meer op het recente besluit van Curaçao de ministerssalarissen te verhogen, maar ook op het ‘selectief’ innen van belastingen.

Hieronder de inbreng van de VVD-Kamerlid André Bosman:

,,Voorzitter, volgens sommige bestuurders en Statenleden van Aruba, Curaçao en Sint Maarten gaat de instelling van de Caribische hervormingsentiteit leiden tot een verlies van autonomie. Wat is autonomie? En voor wie is dan die autonomie? Welke autonomie? De autonomie van bestuurders om hun salaris te verhogen terwijl iedereen in moet leveren? De autonomie van Statenleden om de aanstelling vaan een collega-Statenlid te frustreren? De autonomie om een minister een motie van wantrouwen aan te smeren omdat ze bezig was om corruptie bloot te leggen? De autonomie om geen belasting te heffen? Gaat het om die autonomie?

Of gaat het dan om de autonomie van de inwoners? Die dankzij die bestuurlijke autonomie in armoede leven? Geen baan hebben en veel erger nog ook geen uitzicht op een baan hebben. Waar ziekenhuizen tegen de grenzen van hun financiën aanlopen. De autonomie van ondernemers die geen steun krijgen van die autonome bestuurders die vooral druk zijn met zichzelf?

Voorzitter, gewoon wat zaken opgenoemd in het kader van de discussie over de autonomie. Geen van de onderwerpen helpen de inwoners van Aruba, Curaçao en Sint Maarten verder, helpen hen niet uit de armoede en geven geen perspectief. Van de vele mailtjes, appjes en berichten op Facebook die ik krijg vanaf de eilanden is er geen één die zich druk maakt over die autonomie. Die mensen zijn vooral bezig met overleven.

De autonomiediscussie is dan ook een bestuurlijke discussie. Een echt Antilliaans bestuurdersexcuus om niets te hoeven doen, om te claimen dat je het zelf kan regelen, die autonomie. Geen pottenkijkers. Vooral zaken bij het oude laten! Het al oude Friends and family-principe. Bestuurders en Statenleden die zich vooral druk maken om hun baan en de baantjes van hun friends and family.

Hoe kan het dat de ministers van Curaçao zichzelf een loonsverhoging geven? Hoe kun je dat verdedigen? Het land staat aan de rand van de financiële en sociaal economische afgrond en op basis van een wet denk je dat het handig is om je eigen salaris te verhogen omdat het dan in lijn is met de salarisschalen. Dit is niet uit te leggen. Dit gaat over zelfverrijking, over opzettelijk plichtsverzuim ten aanzien van je inwoners. En dan de discussie aangaan met de Nederlandse regering die bereid is om honderden miljoenen in je economie te pompen om te voorkomen dat je failliet gaat, om ervoor te zorgen dat mensen op Aruba Curaçao en Sint Maarten een inkomen houden, dat de economie van die landen kan blijven draaien en zelfs kan innoveren.

Voorzitter, de landen zitten in de problemen. Covid19 heeft daar absoluut aan bijgedragen. Maar de onderliggende problematiek is iets van de laatste decennia. In de afspraken van 10-10 2010 (bijna 10 jaar geleden) hebben we 1,5 miljard in de economie van Curaçao en Sint Maarten gepompt met tegelijkertijd harde afspraken. Althans dat dachten we, dat die afspraken hard waren. Het geld is verdwenen, de economie ligt in puin en de ambitie om te vernieuwen was er niet, die is er niet en die gaat er ook niet vanzelf komen.

Een helder voorbeeld van niet aanpakken van de onderliggende problematiek, zijn de belastingen op de landen. Innen gaat willekeurig. Hoor je bij de friends and family betaal je weinig tot niks, hoor je daar niet bij betaal je meer of dubbel. Bedrijven die politieke partijen steunen krijgen betere belastingdeals en de belastingontvanger kan altijd wel iets voor je regelen als je tot de friends and family behoort.

Voorzitter, op Curaçao lag er tot en met eind maart 2020 4,5 miljard gulden op straat aan niet geinde belastingen. Maar reëel invorderbaar gaat het om een bedrag van net iets meer dan 1 miljard gulden. Als Curaçao zn belasting netjes zou innen, hadden ze de hulp uit Nederland niet eens nodig. Maar nee, belasting innen is op de Cariben een vervelende taak en daarnaast kan je met het schuiven met belastinginning mensen politiek en financieel aan je binden door ze voordeel te geven. Nee, laat dan de Nederlandse belastingbetaler er dan maar voor opdraaien.

De enige optie voor de VVD om over te gaan tot steun aan de landen is dat we afspraken maken met harde voorwaarden. En dan ook hard. Niet voldoen aan de voorwaarden is dan ook geen geld. En het blijft een consensus wet. De landen hoeven er niet mee in te stemmen, maar dan komt er ook geen geld. En als de landen andere voorwaarden willen, dat zou kunnen. Maar dan heb ik er ook nog twee. Misschien is dan nu het moment om de rijkswet personenverkeer te koppelen of een statuutswijziging waarbij alle landen uit het statuut kunnen stappen.

De keuze is aan de landen. Maar de tijd dringt zou ik zeggen. Niet voor de bestuurders, die krijgen hun salaris inclusief verhoging toch wel, maar voor die mensen die geen baan hebben, geen inkomen hebben en iedere dag zich afvragen wat de volgende dag gaat brengen en of ze eten op tafel kunnen zetten. Voor hen dringt de tijd namelijk wel. Maar de keuze is aan de landen, de autonome landen van het Koninkrijk.”


Lees ook:

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Scroll naar boven